Ντύλαν Τόμας

Έχω ποθήσει να ξεφύγω από το ερπετό

της ψεύτικης ημέρας

κι απ΄των αρχαίων τρόμων τον κατασπαραγμό,
γερνώντας πλέον φοβερά, καθώς η μέρα πέφτει
... από το λόφο σε απροσμέτρητο βυθό΄
έχω ποθήσει να ξεφύγω
απ΄των χαιρετισμών
το πήγαινε έλα. Ο άνεμος
γέμισε πνεύματα, πνευμάτων ήχους το χαρτί,
βροντάει κι αστράφτει κουδούνια και προσκλήσεις.

Έχω ποθήσει να ξεφύγω, όμως φοβάμαι΄
λίγη ζωή περισωσμένη αν ξεπηδούσε
απ΄του παλιού μου φόβου αποκαίδι,
ανάερα σκάζοντας και μ' άφηνε τυφλό;
Από της νύχτας τον αρχαίο πανικό,
ένα καπέλο που έβγαλα,
τα χείλια μου σμιχτά στ'ακουστικό,
δε θα με τσάκιζε αμέσως του θανάτου το φτερό;
Δεν φοβάμαι μην πεθάνω απ' αυτά,
μισά συμβάσεις, ψέμματα τ' άλλα μισά.