Απόσπασμα από το ‘Σενάριο Γάμου’

του Τζέφρυ Ευγενίδης

Υπήρχαν κάποια βιβλία που διαπερνούσαν τον θόρυβο της ζωής και σε άρπαζαν από το γιακά για να σου μιλήσουν μόνο για τις πιο μεγάλες αλήθειες της ζωής. Η ‘Εξομολόγηση’ ήταν ένα τέτοιο βιβλίο. Σε αυτό ο Τολστόι αφηγείται ένα ρωσικό παραμύθι για έναν άντρα, ο οποίος κυνηγημένος από ένα τέρας πέφτει σε ένα πηγάδι. Όμως καθώς ο άντρας πέφτει μέσα στο πηγάδι, βλέπει στον πάτο ένα δράκο που περιμένει να τον καταβροχθίσει.

Εκείνη τη στιγμή ακριβώς ο άντρας αντιλαμβάνεται ένα κλαδί που εξέχει από το τοίχωμα, το αδράχνει και κρεμιέται από αυτό. Αυτό εμποδίζει τον άντρα να πέσει στα σαγόνια του δράκου και να τον φάει το τέρας. Όμως αποδεικνύεται ότι υπάρχει και άλλο ένα μικρό πρόβλημα. Δύο ποντίκια, ένα μαύρο και ένα λευκό, τρέχουν σαν τρελά γύρω από το κλαδί ροκανίζοντας το.

Είναι ζήτημα χρόνου να μασήσουν όλο το κλαδί, αναγκάζοντας τον άντρα να πέσει. Καθώς ο άντρας αντικρίζει την αναπόδραστη μοίρα του, προσέχει κάτι ακόμα: από την άκρη του κλαδιού όπου είναι γαντζωμένος στάζουν λίγες σταγόνες μέλι. Ο άντρας βγάζει τη γλώσσα του έξω να τις γλείψει.

Αυτό, μας λέει ο Τολστόι, είναι η δυστυχία μας ως ανθρώπων: εμείς είμαστε ο άντρας που έχει γαντζωθεί στο κλαδί. Μας περιμένει ο θάνατος. Έξοδος διαφυγής δεν υπάρχει και έτσι ξεχνιόμαστε γλείφοντας όποιες σταγόνες μέλι φτάνουμε να αρπάξουμε.