Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Martin Heidegger - Αποσπάσματα

Είναι και Χρόνος     (μετάφραση Γιάννη Τζαβάρα)

Αυτό μπρος στο οποίο αγωνιούμε είναι αυτό τούτο το μες-στον-κόσμον-Είναι. Αυτό, για το οποίο αγωνιούμε, διανοίγει το ωδε-Είναι ως δυνατότητα. Η αγωνία φανερώνει στο ωδε-Είναι, το Είναι προς τη δυνατότητα για το πιο δικό του Είναι, δηλαδή ότι είναι ελεύθερο για την ελευθερία να εκλέξει και να αδράξει τον εαυτό του.

Ο μεγάλος υπαρξιστής φιλόσοφος Martin Heidegger έκανε μια από τις σοβαρότερες έρευνες περί της ουσίας του είναι:

Το Είναι δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε γενικό ούτε αόριστο. Είναι ακατανόητο. Εν τούτοις ο Heidegger έδωσε ορισμούς & βασικά χαρακτηριστικά του. Αυτή είναι μια επαναστατική θεώρηση στη μέχρι τότε παραδεδομένη φιλοσοφία του  Είναι:

1) Είναι αυτό και το ίδιον και τίποτε παραπάνω. Εδώ είναι φανερός ο αποκλεισμός οποιασδήποτε άλλης θεώρησης ή ταύτισης του είναι με κάτι άλλο έξω από αυτό.

2) Είναι το εγγύτατον και ταυτοχρόνως το πιο απομακρυσμένο. Αυτό δηλαδή που με ευκολία θεωρούμε κατανοητό και εύληπτο και που νομίζουμε ότι καθημερινά είμαστε μέσα του, ενώ στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε ούτε την ουσία του

3) Είναι η πηγή του πεπερασμένου όντος. Τα πεπερασμένα όντα κατάγονται από το αιώνιο Είναι. Τα όντα είναι η απόδειξη της μέριμνας του Είναι για τον εφήμερο κόσμο. Έτσι το Είναι για να γίνει ον μεταπίπτει στο ωδε-Είναι, στην προβολή του δηλαδή στον κόσμο.

4) Είναι το "ξέφωτο". Η ύψιστη πραγματικότητα είναι η αποκάλυψη του Είναι. Είναι το σημείο εκείνο μέσα στο αχανές δάσος της υπάρξης που προσπαθούμε να οδηγηθούμε.
  • Μπρος στην αυθεντικότητα του Είναι ως δυνατότητα. Η αγωνία εξατομικεύει κι έτσι διανοίγει το ωδε-Είναι ως solus ipse.
  • Όταν αγωνιώ, είμαι ανέστιος. Με την αγωνία το Ενείναι εισδύει στον υπαρκτικό «τρόπο» της ανοικειότητας.
  • Αγωνιούμε για τη δυνατότητα για μες-στον-κόσμον-Είναι.Το ωδε-Είναι προηγείται του εαυτού του, ήδη πέρα κι έξω απ’ τον εαυτό του
  • Το υπάρχειν είναι πάντα γεγονικό.Αρχέγονη και γνήσια αλήθεια έγκειται στην καθαρή εποπτεία.
  • Η διανοικτότητα του μες-στον-κόσμον-Είναι, δηλαδή το «ωδε», συγκροτείται απ’ τους τρόπους της καθημερινότητας: αερολογία, περιέργεια, αμφισημαντότητα, κατάπτωση.
  • Η κατάπτωση μέσα στην κοινή γνώμη των πολλών.Αναυθεντικότητα: μες-στον-κόσμον-Είναι που έχει θελχτεί ολοκληρωτικά απ’ τον κόσμο και από το εδωνά-Συνείναι Άλλων.
  • Ενείναι: βιομέριμνα/ανθρωπομέριμνα.Το καταπτωτικό καθησυχάζει τον εαυτό του.
  • Το ωδε-Είναι υπάρχει γεγονικά.Εύρεση και γεγονότητα- αναυθεντικότητα. Κατανόηση και υπαρκτικότητα-αυθεντικότητα/ συνυπάρχουν.
  • Η αγωνία, ρίζα της κατάπτωσης.Αγωνιούμε μπρος στο ακαθόριστο.
  • Αγωνιούμε μπρος στον ίδιο τον κόσμο και τη δυνατότητα πρόχειρων όντων.
  • Η ομιλία οντολογικά ισαρχέγονη με την εύρεση και την κατανόηση.
  • Η ομιλία είναι ομιλία για κάτι. Το συνείναι κοινωνάται ρητά με την ομιλία.
  • Η διάνοιξη της ύπαρξης μπορεί να γίνει αυτούσιος σκοπός του ποιητικού λόγου.
  • Το ωδε-Είναι δεσποτεύεται απ’ τους πολλούς. Το ανεδαφικό διαστρέφει τη διάνοιξη σε εγκλεισμό.
  • Οι πολλοί προσχεδιάζουν την εύρεση. Η αερολογία αποκόβει το ωδε-Είναι απ’ το ίδιο το Ενείναι.
  • Η αποκοπή αυτή δεν εκμηδενίζει το ωδε-Είναι, είναι η πραγματικότητά του.
  • Βιομέριμνα: Παρείναι-στον-κόσμο. Ανθρωπομέριμνα: Συνείναι
  • Η μέριμνα για τον μέσον όρο αποκαλύπτει την τάση του ωδε-Είναι για ισοπέδωση όλων των δυνατοτήτων του Είναι.
  • Το αφίστασθαι, ο μέσος όρος, η ισοπέδωση συγκροτούν την κοινή γνώμη.
  • Καθένας είναι ο Άλλος και κανένας δεν είναι αυτός τούτος. Οι πολλοί (Das Man), το καθημερινό ωδε-Είναι, είναι ο κανένας (Das Niemand).
  • «Είμαι» οι Άλλοι.Το Αρχέγονο Είναι του ωδε-Είναι, η μέριμνα.
  • Ο Άλλος έχει αρχικά διανοιγή μες στην κατά τη βιομέριμνα ανθρωπομέριμνα.
  • Το κοινό περιβάλλον της βιομέριμνας όπου συναντώνται το εδωνά-Είναι και το εδωνά-Συνείναι.
  • Οι Άλλοι είναι αυτό που κάνουν. Η συναλληλία είναι όλο ανησυχία και μέριμνα για την υπόσταση.
  • Υποτέλεια των Άλλων. Οι πολλοί εγκαθιδρύουν τη δικτατορία τους.
  • Η τάση για Συνείναι- αφίστασθαι. Οι πολλοί νοιάζονται μες στο Είναι τους για το μέσον όρο.
  • Η μέριμνα βρίσκεται απριορικά ήδη μέσα σε κάθε γεγονικό σχετισμό και κατάσταση του εδωνά-Είναι.Η μέριμνα είναι πάντα βιομέριμνα κι ανθρωπομέριμνα.
  • Δεν μπορεί το Είναι να εξηγηθεί με βάση τα όντα. Όσο το εδωνά-Είναι είναι, υπάρχει Είναι.
  • Η υπόσταση του ανθρώπου είναι η ύπαρξη. Η υπαρκτικότητα του εδωνά-Είναι είναι το σύνολο όσων συγκροτούν την ύπαρξη.
  • Οντικά εγγύτατο- οντολογικά έσχατα μακρινό- προοντολογικά οικείο.
  • Κάθε προοντολογική κατανόηση, περίπου κατανόηση εν προκειμένω, επιτυγχάνεται μέσω του χρόνου- χρονικότητα- το νόημα του Είναι του ωδε-Είναι/ ιστορικότητα.
  • Η αναζήτηση του Είναι χαρακτηρίζεται ως ιστορικότητα.Στην Αρχαία Οντολογία το Είναι των όντων ως παρουσία, ορισμένος τρόπος του χρόνου, το παρόν.
  • Μόνο ως φαινομενολογία είναι μπορετή η Οντολογία. Αυθεντικός- έχοντας ιδιοποιηθεί τον εαυτό του. Αναυθεντικός- μη έχοντας ιδιοποιηθεί τον εαυτό του (χωρίς ηθική ή ιεραρχική αξία)
  • Όσο περισσότερη επίφαση (Schein) τόσο περισσότερο «Είναι» (Sein).
  • Το ωδε-Είναι κατανοεί τον εαυτό του βάσει δυνατοτήτων.
  • Το είναι του εδωνά είναι ό, τι γίνεται ή δεν γίνεται. ΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.
  • Η ουσία μου είναι η ύπαρξη.Είμαι οι δυνατότητές μου όχι επειδή τις πραγματοποιώ αλλά επειδή τις φορτώνομαι σαν τέτοιες/ ΚΑΤΑΝΟΩ
  • Δεν υπάρχει εύρεση χωρίς κατανόηση και κατανόηση χωρίς εύρεση.
  • Ο κόσμος έχει ως είναι το ωδε-Είναι.Κατανόηση: πρωταρχικά δύνασθαι.
  • Το «ωδε» εκφράζει την διανοικτότητα.Το είναι του ωδε: εύρεση και κατανόηση.
  • Εύρεση ως διάθεση.Με το «είμαι έτσι» η διάθεση οδηγεί το Είναι στο «ωδε» του.
  • Ρίξιμο: η γεγονότητα του ότι το ωδε-Είναι έχει παραδοθεί.
  • Η διάθεση αρχέγονο είδος του Είναι του ωδε-Είναι, πριν από γνωρίζειν και θέλειν.
  • Εύρεση: διάνοιξη ότι είμαστε ριγμένοι, κι εκάστοτε διάνοιξη του μες-στον-κόσμον-Είναι.
  • Η ουσία του ωδε-Είναι θεμελιώνεται στην ύπαρξή του. Ο εαυτός- μια δυνατότητα του ωδε-Είναι.
  • Η υπόσταση (ουσία) του ωδε -Είναι δεν είναι το πνεύμα, ως σύνθεση ψυχής και σώματος, παρά η ύπαρξη. Οι άλλοι είναι εκείνοι στους οποίους ανήκουμε κι εμείς.
  • Ο κόσμος του ωδε-Είναι είναι κοινός κόσμος.
  • Το Ενείναι είναι Συνείναι με Άλλους. Το ενδόκοσμο καθ’ εαυτό-Είναι των Άλλων είναι ωδε-συνείναι.
  • Το «εδώ», το «εκεί» και το «ωδε» δεν είναι προσδιορισμοί τόπου ενδόκοσμων παρευρισκομένων όντων, αλλά χαρακτήρες της αρχέγονης χωρικότητας του ωδε-Είναι.
  • Μες στα πρόχειρα συναντούμε τους Άλλους.Καθ’ εαυτό το ωδε-Είναι είναι ουσιαστικά Συνείναι.
  • Το Συνείναι καθορίζει υπαρκτικά το ωδε-Είναι ακόμα και όταν γεγονικά κανένας άλλος δεν είναι παρευρισκόμενος ή αντιληπτός.
  • Ακόμα κι όταν ένα ωδε-Είναι είναι μόνο του είναι Συνείναι μες στον κόσμο.
  • Η μοναχικότητα- ελλειπτικός τρόπος του Συνείναι.
  • Κάθε πιθανή σχέση με τον άλλον είναι τρόπος της ανθρωπομέριμνας.
  • Θετική- αρνητική ανθρωπομέριμνα.Περίσκεψη- βιομέριμνα.
  • Διακριτικότητα, ανοχή- ανθρωπομέριμνα.Κοσμικότητα- το σύνολο των παραπομπών της σημαντικότητας.
  • Ως συν-Είναι το ωδε-Είναι είναι Ένεκα των Άλλων.Οι Άλλοι φανερώνονται βάσει τω προχείρων όντων.
  • Το ωδε-Είναι υπάρχει ως γεγονός, γεγονότητα.
  • Το είναι του ωδε-Είναι είναι μέριμνα. Το είναι του ωδε-Είναι προς τον κόσμο είναι βιομέριμνα.
  • Το νοείν και ο λόγος τρόποι του μες-στον-κόσμον-Είναι. Γνωρίζειν- υπαρκτική τροπικότητα του Ενείναι. Ακόμα και η λησμοσύνη, η πλάνη, η ψευδαίσθηση είναι παραλλαγές του αρχέγονου Ενείναι.
  • Ο κόσμος είναι χαρακτηριστικό του ωδε-Είναι.Στη βιομέριμνα- όργανα, εργαλεία.
  • Το είναι των πρόχειρων όντων συγκροτείται από μη-παρεύρεση.
  • Το όργανο είναι ‘για να..’.Η θεωρητική ενατένιση μάς στερεί την κατανόηση της προχειρότητας.
  • Η εγγενής κοσμικότητα των πρόχειρων όντων.
  • Διανοικτότητα: άμεση αποκάλυψη, χωρίς μεσολάβηση λογικού συμπερασμού.
  • Ο κόσμος είναι κάτι «μες στο οποίο» το ωδε-Είναι πάντα ήταν.
  • Το μες-στον-κόσμο-Είναι—απορρόφηση στις παραπομπές των προχείρων όντων.
  • Τα πρόχειρα ενδόκοσμα όντα είναι καθ’ εαυτά και δεν κινούν την προσοχή.
  • Η παραπομπή συγκροτεί την προχειρότητα.
  • Το Ένεκα αφορά πάντα το Είναι του ωδε-Είναι. Το μόνο και αυθεντικό ου ένεκα.
  • ΑΠΡΙΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ του μες-στον-κόσμον-Είναι του ωδε-Είναι
  • Αλήθεια υπάρχει μόνο στο μέτρο που υπάρχει ωδε-Είναι, και όσο υπάρχει ωδε-Είναι.
  • Με το αποκαλύπτεσθαι των όντων, αυτά φανερώνονται ίσα-ίσα ως τα όντα που ήσαν ήδη από πριν.  Αιώνιες αλήθειες προϋποθέτουν αιώνια ύπαρξη του ωδε-Είναι.
  • Μόνο με βάση την αλήθεια καθίσταται μπορετή κάθε προϋπόθεση. Το ωδε-Είναι δι’ εαυτό δεν μπορεί να στυλωθεί με αποδείξεις. Είναι υπάρχει στο μέτρο που υπάρχει αλήθεια και η αλήθεια υπάρχει μόνο στο μέτρο που υπάρχει και όσο υπάρχει ωδε-Είναι.
  • Το Είναι και η Αλήθεια είναι ισαρχέγονα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου